Ζήτω οι κορπίτες!!!

Quit-shut down.-
Με δύο απλές εντολές έσωσα το computer μου από εμένα τον ίδιο. Λίγο έλειψε να το σπάσω διαβάζοντας "δημοκρατικές" δηλώσεις "μεγάλων ανδρών".
Αξιολύπητα καθάρματα της παράνομης εξουσίας σας, δολοφόνοι 2000 αυτόχειρων συμπολιτών μας, κοπρίτες ανεπάγγελτοι, προδότες μιας ολόκληρης χώρας, αδίστακτοι κοινοί εγκληματίες των ονείρων και του χαμόγελου μας, θέλετε να γιορτάσετε. την τόλμη. την λεβεντιά, την αποφασιστικότητα όλων αυτών που δεν είστε άξιοι ούτε το  όνομα τους να αναφέρετε. Παρέλαση σε στενό οικογενειακό  κύκλο, με κομμένα τα νεράντζια ρε ξεφτίλες, με καγκελόφρακτη πόλη ελεύθερων πολιορκημένων, στον απόλυτο φόβο  που ζείτε γιατί ενδόμυχα ξέρετε το πόσο γελοίοι είστε, ηλίθιοι κάφροι  με τα διατεταγμένα πιονάκια σας, περισσότερα κι απ τους θεατές,  προς υπεράσπιση κανενός ιδανικού, παρά μόνο του χρήματος των τραπεζών που σας εξασφαλίζουν τις αρπαχτές της γελοίας ολιγαρχία σας. Σε τίποτα δεν διαφέρετε απ τον πιο απαίσιο κατακτητή που με τη χρήση βίας, όπλων, τραμπούκων, προβοκατόρων προσπαθείτε να γατζοθείτε σε μια  εξουσία  περιπαίζοντας ένα ολόκληρο λαό δέσμιο στις αδηφάγες ορέξεις σας. Μικροί απαίσιοι συμφεροντολόγοι θα πάρετε ότι σας αξίζει. Τις ψήφους όσων είχαν "πρόσκληση" για να παρακολουθήσουν  τα ταρατατζούμ σας. Και πολλές σας είναι. Ζήτω το τραπεζικό σύστημα, ζήτω η simens, ζήτω τα λαμόγια, ζήτω τα κούφια λόγια σας, ζήτω η Γερμανία. Άντε μου στον αγύριστο πιονάκια αξιοθρήνητα.

ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ

Τις δεκαετίες που πέρασαν είχες την ευκαιρία να γνωρίσεις καλά τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας. Ναι τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Έπρεπε να φτάσει ο κόμπος στο χτένι για να καταλάβεις το άσχημο παιχνίδι που έπαιζαν στη πλάτη σου. Αλήθεια κατάλαβες ή όχι;  Τόσα χρόνια σε φανάτιζαν με υποτιθέμενη δύναμή τους και σε κρατούσαν δέσμιο μιας πολιτικής που σε τίποτα δεν διέφερε μεταξύ των δύο αυτών  ΣΥΝΈΤΑΙΡΩΝ. Ναι ένας πολύ καλά δομημένος συνεταιρισμός είναι με στόχο εσένα. Η εναλλαγή στην εξουσία δεν ήταν τίποτα παραπάνω από στάχτη στα μάτια σου απλέ ψηφοφόρε. Εσύ που πάντα ελπίζεις σε μια αλλαγή και ανατροπή των αθλίων καταστάσεων. Πρόσεξε, δεν θίγουν μόνο τα οικονομικά συμφέροντά σου , μα κυρίως τη λογική σου.  Σε κάνουν να πιστεύεις σε ένα δικομματικό καθεστώς παρουσιάζοντας σου όλους τους άλλους σαν δαίμονες. Τώρα πλέον που είναι ορατή η πολιτική χρεοκοπία τους αποφάσισαν αυτόν το συνεταιρισμό να στον δείξουν και για άλλη μια φορά σου μιλάνε για εθνικό συμφέρον αυτοί που τόσα χρόνια σε κατάκλεβαν, σε βίαζαν ψυχολογικά, αφαιρούσαν τη λέξη όραμα απ τη ζωή σου, υποθήκευαν το μέλλον των παιδιών σου, σε έκαναν να νιώθεις ένοχος για τα δικά τους ανομήματα  και μέσω του κομματικού στρατού τους σε έκαναν για άλλη μια φορά πιόνι στα παιχνίδια τους. ΕΙΣΑΙ ΠΙΟΝΙ; Αν ναι τότε θα πρέπει να τους ξαναψηφίσεις.
Αν νιώθεις πιόνι τους πρέπει να τους ξαναδώσει το  δικαίωμα να σου κάνουν ακόμα περισσότερα απ όσα σου έκαναν.
Μα να ξέρεις πως ξεστομίζοντας ένα "μαζί τα φάγαμε" δεν μπορούν να σε κάνουν συνένοχο τους. Αν πάλι το πιστεύεις και αυτό τότε μάλλον θα πρέπει να σου αφαιρέσουν το δικαίωμα ψήφου.
Μπλε και Πράσινα κομματόσκυλα θα προσπαθήσουν και πάλι να σου αφαιρέσουν το δικαίωμα στη ορθή σκέψη παρουσιάζοντας σου μια μιζέρια που οι ίδιοι δημιούργησαν και τώρα πάλι υπόσχονται να σε βγάλουν από αυτή.   ΕΜΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΉΣΑΜΕ ΤΗ ΜΙΖΈΡΙΑ ΣΟΥ - ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΩΣ ΝΑ ΣΕ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΉ. Αυτό θα είναι το προεκλογικό τους μότο. Σου αρέσει; Αν ναι και πάλι ΣΚΑΣΕ και μη ξαναμιλήσεις ποτέ ΡΑΓΙΑ, ΠΡΟΔΟΤΗ, ΑΝΕΓΚΈΦΑΛΕ, ΜΑΛΑΚΑ, ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΕ ΓΚΡΕΚΕ και δούλευε σαν σκυλί τσάμπα , χωρίς όνειρα, χωρίς μέλλον, χωρίς προοπτική, χωρίς ανθρώπους γύρω σου αλλά με άλλους σαν εσένα κοψοχέρη.

Όχι άλλο Νταλάρα

Α ρε Τζιμάκο, πόσο μπροστά είσαι; Πόσο δίκιο είχες από τότε; Πόσοι σε πιστεύαμε και παράλληλα δεχόμαστε μαζί σου την  όποια κριτική για το "ιερό τέρας" του ελληνικού τραγουδιού. Θυμάμαι κάποτε τον είχαν βάλει να τραγουδήσει με τον Καζαντζίδη. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μου τη προσπάθεια του βραχνοκόκορα να φτάσει έστω και  το 1/3 της μιας μόνο οκτάβας του. Που πας ρε καργιώργοοο!!!
Πέρασε ο καιρός με κονόμες, φιλανθρωπικές συναυλίες, συνεργασίες επιπέδου (τρομάρα μου που ήθελες να τραγουδήσεις και Jethro Tull). Η δισκογραφία στην Ελλάδα ήταν πάντα μεγάλη μούφα καθώς κανείς δεν είχε ακουστική παιδεία, καλλιτεχνική αναζήτηση, σωστή κριτική άποψη και όσες πραγματικά αξίες υπήρχαν τις έτρωγε το μαύρο σκοτάδι ως αντιεμπορικές. Μέσα σε όλο το χαμό η μοναδική σταθερή αξία. Γιώργος "ο Φιλάνθρωπος" Νταλάρας που είχε φτύσει τον ίδιο του τον πατέρα καταδικάζοντας τον στην αφάνεια και στη φτώχεια ενός υπογείου στο Νέο Κόσμο. Ο κύριος Νταράλας μπορεί να μην είχε τη δόξα του γιου Νταλάρα (αλήθεια ποιος σε έπεισε για αυτόν τον αναγραμματισμό και τι παραπάνω πέτυχες ποτέ δεν κατάλαβα) είχε ήθος  μέχρι τα τελευταία του που τον θυμάμαι στο υπογειάκι του. Που και που άκουγες μερικές νότες να βγαίνουν από εκεί κάποια βράδια με συννεφιασμένα φεγγάρια. Σίγουρα ποτέ δεν άκουσες και πάλι σίγουρα ποτέ δεν κατάλαβες πάρα μόνο παπαγάλιζες ότι σε πρόσταζε ο Μάτσας. Τι ¨φάρα" φτιάξατε τόσα χρόνια; Πόσο τσάμπα μάγκες; Πόσο άδεια ουσίας όλα όσα κάνατε; Πόσο γελοίοι τελικά είστε;
Ο Τζιμάκος ενόχλησε γιατί είπε αλήθειες, από αυτές που κρύβεστε μια ζωή. Μέχρι που ήρθε μια και μοναδική φράση  για να καταλάβει ο κόσμος τις παπαριές της ψυχής σας. Ανασκεύασε ότι θέλεις, ο κόσμος πήρε το μήνυμα.
Και ήρθαν τα γιαούρτια, τα νερά, οι καρέκλες. Θα έλεγα έτσι σαν φιλική (λέμε τώρα) συμβουλή. Κάτσε στο σπιτάκι σου (σπιτάκια σου), καλά έχεις "κονομίσει" τόσα χρόνια και κάνε μούγκα. Δεν σε θέλει κανείς πλέον και σε βαρέθηκαν ακόμα και αυτοί που σε θεωρούσαν τραγουδισταρά, τρομάρα τους.
Κάτσε και τρώγε όσα μάζεψες τόσα χρόνια και μάλλον είναι αρκετά. Ευκαιρία να απολαύσεις τους "κόπους σου".
Άντε που μας τα έχεις κάνει πεπόνια τόσα χρόνια με τα δήθεν και τα κάπως. Άι σιχτίρ κι εσύ

Liberation: "Ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, πάντα σηκώνεται"!

Συντάκτες της Liberation δημοσίευσαν άρθρο μέσω του οποίου εξυμνούν την Ελλάδα και καταλογίζουν «στην Ευρώπη της οικονομίας» στοιχεία ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος. Προσπαθούν να εμπνεύσουν και να εμπνευστούν από τους Έλληνες, μέσα σε ένα πλαίσιο αντίστασης. Μάλιστα προτάσσουν και το αίσθημα αλληλεγγύης, σημειώνοντας χαρακτηριστικά πως «είμαστε αδέρφια τους και πρέπει να τους υποστηρίξουμε πλέον».... Παράλληλα οι συντάκτες με αφορμή «το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής» δεν παραλείπουν να κάνουν και λόγο για μια νέα Ελλάδα που αναδύεται, «απορρίπτοντας την τυραννία της αγοράς για λογαριασμό των ανθρώπων».
Αναλυτικά το άρθρο:
Όχι, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, αν και δραματικό, δεν είναι μια καταστροφή. Είναι επίσης μια ευκαιρία. Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει, για πρώτη φορά, υπερβεί με ένταση το ρυθμό της μέχρι τότε σταδιακής, σχολαστικής και προσεκτικά οργανωμένης καταστροφής του δημόσιου συμφέροντος και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και σε μια χώρα τόσο διάσημη για τη φιλοσοφία της ζωής, στον αντίποδα του αγγλοσαξονικού μοντέλου, και διάσημη για την ακούραστη αντίσταση που έχει φέρει στις πολλαπλές μορφές καταπίεσης που προσπάθησαν να τη χαλιναγωγήσουν.
Ο Έλληνας δεν χορεύει και δε θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει δουλικά, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν. Χορεύει με τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια. Γράφει στους τοίχους αυτό που θα του άρεσε να διαβάσει κάπου αλλού. Καίει μια τράπεζα όταν δεν του αφήνουν πλέον την πολυτέλεια να ψήσει στην παραδοσιακή του ψησταριά. Ο Έλληνας είναι τόσο ζωντανός, όσο η ιδεολογία της απειλής θανάσιμη. Και ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, στο τέλος πάντα σηκώνεται.
Ναι, η Ευρώπη της οικονομίας ήθελε να δημιουργήσει ένα παράδειγμα. Αλλά μες τον εκνευρισμό της να χτυπήσει τη χώρα που φαινόταν η πιο αδύναμη στη ευρωζώνη, μέσα στην υπερβολική της βία, η μάσκα της έπεσε. Είναι τώρα περισσότερο από ποτέ, η ώρα να καταδείξουμε το αληθινό της πρόσωπο: αυτό του ολοκληρωτισμού. Γιατί πρόκειται πραγματικά περί αυτού. Και υπάρχει μόνο μία απάντηση στον ολοκληρωτισμό: ο αγώνας, επίμονος και ανυποχώρητος, μέχρι τη μάχη, αν χρειαστεί, καθώς διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη. Έχουμε έναν κόσμο, μια ζωή, και αξίες να υπερασπιστούμε. Παντού στους δρόμους, είναι τα αδέλφια μας, οι αδελφές μας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι οποίοι έχουν πληγεί μπροστά στα μάτια μας, ακόμα και αν είναι μακριά. Πεινάμε, κρυώνουμε και πονάμε μαζί τους. Όλα τα χτυπήματα που δέχονται μας τραυματίζουν εξίσου. Κάθε παιδί στην Ελλάδα που λιποθυμά στο σχολείο του, μας καλεί στην αγανάκτηση και στην εξέγερση.
Για τους Έλληνες, είναι καιρός να πούνε όχι, και, για όλους εμάς, ήρθε ο καιρός να τους υποστηρίξουμε. Επειδή ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται της μάχης κατά του οικονομικού ολοκληρωτισμού, που καταστρέφει παντού τη δημόσια περιουσία, απειλεί την καθημερινή επιβίωση, διαδίδει την απόγνωση, το φόβο και την αποχαύνωση μέσα από έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων.
Πέρα από έναν συναισθηματικό θυμό που εκτονώνεται με την καταστροφή των συμβόλων της καταπίεσης, αναπτύσσει έναν διαυγή θυμό, των αγωνιστών που αρνούνται να στερηθούν την ίδια τους τη ζωή προς όφελος της τραπεζικής μαφίας και της λογικής της, αυτής του “τρελού χρήματος”. Με τις συνελεύσεις της άμεσης δημοκρατίας, το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής, το κίνημα “Δεν πληρώνω" και τις πρώτες εμπειρίες της αυτοδιαχείρισης, μια νέα Ελλάδα αναδύεται αυτή τη στιγμή, που απορρίπτει την τυραννία της αγοράς για λογαριασμό των ανθρώπων. Δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό θα πάρει για τους ανθρώπους να ελευθερωθούν από την εθελοντική δουλεία τους, αλλά είναι βέβαιο ότι, αντιμετωπίζοντας τη γελοιότητα της πελατειακής πολιτικής, των διεφθαρμένων δημοκρατιών, τον τραγελαφικό κυνισμό του κράτους των banksters (τραπεζική μαφία), θα έχουμε μόνο την επιλογή -ενάντια σε κάθε εκβιασμό- να διαχειριστούμε τις υποθέσεις μας εμείς οι ίδιοι.
Η Ελλάδα είναι το παρελθόν μας. Είναι επίσης το μέλλον μας. Ανακαλύψτε την ξανά μαζί της!
Το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες!