ΑΡΚΕΤΑ ΠΙΑ

Μέσα σε ένα κυριολεκτικά χαμό από κάθε λογής είδηση ψάχνεις να βρεις κάτι που θα σε ανεβάσει.

Διαβάζεις για τις "τσάμπα μαγκιές" του Μεϊμαράκη, τις κωλοτούμπες όλων λες και είμαστε στο τσίρκο του παράλογου, τις παπαρίες πλέον της Παπαρήγα, τις ακόμα μεγαλύτερες παπαριές με εθνικιστική μυρωδιά πορδής της Χρυσής Αυγής,  τις μαλακίες Γιωργάκη - Αντωνάκη, το πώς προσπαθούν όλοι να κρύψουν το κωλαράκι τους ή την χοντροκωλάρα τους (βλέπε Πάγκαλο - Βενιζέλο). Βλέπεις τον κάθε τάχα μου ειδικό για την οικονομία να λέει ότι του κατέβει για να δείξει  ρε παιδί μου πως το κατέχει το θέμα, τον άλλο τον αρχιμαλάκα που αυτοκτόνησε (;) κάνοντας φιτίλια 500.000 ευρώ.  Ίσως να αυτοκτόνησε αφού κατάλαβε τη μαλακία που έκανε, καθώς θα μπορούσε να τα έδινε σε τόσες οικογένειες που δεινοπαθούν. Αντίθετα τα πήρε μαζί του μέσα στο σάπιο αίμα του ο φιλότεχνος κατά τα άλλα. 

Σκάει, και καλά, ένα πραξικόπημα που δεν έγινε πέρσι για να έχουμε έτσι να ξεστραβωνόμαστε και να περνούν ότι νέο οικονομικό μέτρο τους καυλώσει απαξιώνοντας ένα ολόκληρο λαό στο όνομα των τραπεζών. 

Σενάρια πολέμου, ανέχειας, πείνας, φόρων επί φόρων πάνω στους προηγούμενους φόρους και ο κάθε χρηματομαλάκας που μαζεύει και μαζεύει απαιτεί να δουλεύουν για πάρτη του για 180 και 200 ευρώ  μηνιαία  για τετράωρη ημερήσια εργασία αφού ξέρει καλά πως μέσα σε αυτές τις γαμημένες 4 ώρες θα ρουφήξει όσο αίμα μπορεί  από κάθε άτομο που έχει ανάγκη να εργαστεί όχι για την απίθανη αυτή αμοιβή, όσο για να νιώθει πως προσφέρει στην οικογένεια του, στον εαυτό του, στο κοινωνικό ιστό με λίγα λόγια. Έναν κοινωνικό ιστό που τον έχουν κάνει όσο πιο σαθρό μπορούν για να εκμεταλλευτούν και την τελευταία σταγόνα μας  τα παράσιτα της ζωής όλων μας. 

Ομάδες πολιτών θα έπρεπε να αναλάβουν την ευθύνη τους και να σταματήσουν να πληρώνουν έστω και αν μπορούν να το κάνουν (που πλέον δεν μπορούν) υποστηρίζοντας έτσι το κωλοσύστημα που καθημερινά οδηγεί σε άλλου είδους αυτοκτονίες πολύ πιο ηρωικές και ανθρώπινες απ΄του παραπάνω φραγκάτου εφοπλιστή φιλότεχνου. 

Τι σκατά ρε γαμώτο; Πόσο έχουμε χωθεί βαθιά σε ένα καβούκι που ανά πάσα στιγμή, τόσο εύθραυστο που είναι, μπορεί να σπάσει και να μας λιώσουν; Γιατί αυτή η αδιαφορία πλέον για τα πάντα; Τουλάχιστον μιλήστε ρε σεις. Ανοίξτε το στόμα σας, τον γραπτό σας λόγο έστω και ασύντακτο και κακογραμμένο και βγάλτε από μέσα σας αυτά που λέμε σε παρέες για να δει το πιο πλατύ κοινό πως είμαστε η μεγάλη μάζα που πρέπει να πάρει τη κατάσταση στα χέρια της. Αρκετά πια με όλους αυτούς που έπαιξαν με την νοημοσύνη μας. Αρκετά με τον κάθε τυχάρπαστο που άρπαξε μια θέση υπουργού, βουλευτή, πολιτικάντη και μας γάμησε. Μας γαμάνε που μας γαμάνε, τουλάχιστον φωνάξτε πως πονάτε. Εκτός κι αν τελικά έχει αρχίσει να σας αρέσει, κάτι που αφήσατε να εννοηθεί στις τελευταίες εκλογές.    

Και δείτε λίγο τι κάνουν στην υπόλοιπη Ευρώπη.