Ο παντοδύναμος, ο μεγάλος αρχιτέκτονας, ο υπέρ άνω όλων, ο πες τον όπως θέλεις. Απ την άλλη η απεραντοσύνη του Σύμπαντος. Πόσο εγωκεντρικοί πρέπει να είμαστε για να πιστεύουμε πως έστω και αν υπήρχε, θα έπρεπε να ασχοληθεί με τη ζωούλα μας; Ποιο σκοπό άραγε εξυπηρετεί αυτή η μανία εξουσιασμού από κάθε πολιτικοθρησκευτικό σύστημα; Απ' τη μια προφήτες, άγιοι, θεοί δαίμονες (με τη σημερινή έννοια) και απ την άλλη πολιτικοί, τσιράκια, νομολάτρες και νομοθέτες, σε μια υπηρεσία που μοναδικός σκοπό έχει τον εξουσιασμό του ατόμου και μόνο με κάθε μέσο. Θρησκευτικό και πολιτικό.
Πόσες χιλιάδες χρόνια πρέπει να περάσουν ακόμα για να νιώσουμε πραγματικά οντότητες με αξίες; Πόσοι νόμοι, θρησκευτικοί και πολιτικοί πρέπει ακόμα να γραφτούν μέσα στο μυαλό μας για να μας κάνουν περισσότερο πειθήνιους σε κάτι τόσο άυλο όσο το τάχα μου δίκαιο, το δήθεν αρεστό στον τιμωρό θεό;
Σε ποιου όνομα πρέπει ο κόσμος να σφάζεται; Ποιος αλλάχ; ποιος χριστός; ποιος βούδας; ποιος διάολος ακόμα έχει τη δύναμη αν εσύ ο ίδιος σαν νοήμον ων δεν έχεις τη δύναμη, την τόλμη, την ανάγκη ακόμα, να μοιραστεί το είναι σου με τον διπλανό σου; Αν δεν μπορείς να δεις πως μόνο η συλλογική προσπάθεια μπορεί να προσφέρει σε τούτη εδώ τη ζωή που ζεις τον παράδεισο και ταυτόχρονα τη κόλαση, πίστεψέ τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου