Οι φορές που τα μεγάλα λόγια ακούστηκαν ήταν και θα είναι πολλές.
Η ουσία είναι πως με την αναπόληση της τότε δόξας ξεχνάμε τι πρέπει να πράξουμε για το παρόν.
Εκτός απ αυτό η υπερβολή του παρελθόντος είναι σαν αν σου λέει με κάποιους κακοπροαίρετους κώδικες πως είσαι ανίκανος τώρα να πράξεις ανάλογα και τώρα.
Μείνε λοιπόν κολλημένος στην ματαιοδοξία του κατασκευασμένου μεγαλείου.
Γιατί αν αναταθείς σήμερα και φέρεις στο μυαλό σου το τρόπο που λογικά πρέπει να δράσεις, καμιά παρέλαση και κανένας κομπασμός ή σάτιρα δεν θα σε κρατήσει τότε στο καναπέ της λήθης.
Όχι του παρελθόντος μα της ενέργειας, της πράξης.
Καθισμένοι στις όποιες δάφνες της ιστορίας με μια δόση αυταρέσκειας και μια άλλη υπέρμετρη δόση τεμπελιάς και ωχαδερφισμού, απλά παρατηρούμε με τη χρόνια μυωπική μας διάθεση, να αλλάζουν τα πάντα γύρω μας.
Σαν εκείνα τα κωλόπαιδα που έχουν κληρονομήσει πολλά και τρώνε απ όσα οι γονείς τους πρόσφεραν.
Εκείνα το μόνο που κάνουν είναι να κομπάζουν για τη κληρονομιά τους που με τη πρώτη ευκαιρία θα τη πουλήσουν. Με τη πρώτη δύσκολη θα αυτοεξορισθούν σε Παρίσια, Νέες Υόρκες, Λονδίνα και όπου αλλού στο διάολο θέλουν, για να ντυθούν μετά, όταν οι συνθήκες ωριμάσουν, τον μανδύα της πατριδοκαπηλίας.
Απ την άλλη πάλι είναι βολική η άσχημη κριτική και εύκολη.
Με ένα "δεν μ' αρέσει" καθαρίζεις. Με μια μοναδική αναφορά σε έναν ήρωα παίρνεις πόντους.
Καταξίωση ψεύτικη καθώς αναμοχλεύεις λόγια χωρίς να παράγεις δικά σου και το βασικότερο, χωρίς να μπορείς να αντικρίσεις το λάθος σου. Κατακρίνουμε τη σοβαρή μελέτη του παρελθόντος και αναπαυόμαστε πάνω σε δάφνες που δεν αποκτήσαμε με τις δικές μας αξίες. Ξεπουλάμε πολύ εύκολα τα πάντα στο όνομα του κέρδους, αυτού του εφήμερου, και κληροδοτούμε τη κενότητα μας στην επόμενη γενιά.
Ενώ πρέπει να ξέρω τα λάθη των προγόνων μου για να μη πράξω τα ίδια, κλείνω τα μάτια και κάνω περισσότερα.
Υποδουλώνομαι στους καιρούς της μιζέριας και αφήνομαι να αναπολώ με έμφαση στο παρελθόν.
Γιατί αν ήμουν σωστός θα έπρεπε να μελετήσω και σωστά.
Ο υπνος καλά κρατεί λοιπόν.
Το νανούρισμα χαϊδεύει τα αυτιά και το παραμύθι ζωντανεύει τους εφιάλτες μας.
Τα συμφέροντα εναλλάσσονται. Τα μεγάλα λόγια οι αφορισμοί. Προτάσεις χωρίς ένα κόμμα για ανάσα.
Κυρίως για να πείσουμε τον εαυτό μας πως ανήκουμε σε ένα παρελθόν έστω και αν οι ρίζες δεν έχουν ποτιστεί με δικό μας αίμα. Φροντίζουμε με απόλυτη αφοσίωση στο κέρδος να εκμεταλλευόμαστε ακόμα και τους τελευταίους καρπούς του δέντρου μας χωρίς ούτε μια φορά να κλαδέψουμε να ανασκάψουμε το σαθρό έδαφος του.
Ο πλούτος και οι αξία αύτων των καρπών του δεν μας θρέφει πλέον πάρα μόνο ωριμάζει και σαπίζει χωρίς οι νέοι καρποί να σκάνε μύτη στο παρόν.
Αφηνομαστε λοιπόν στα κατεψυγμένα προϊόντα, στα άσχημα συντηρημένα τρόφιμα της σάπιας χωρίς προοπτική γνώσης.
Το παρελθόν πρέπει να το μελετάμε μα πρέπει να το κάνουμε με ανοιχτά μυαλά, με προοπτική για την εξέλιξη όλων όσων μας κληροδοτίθηκαν.
Κοίτα πού ζούμε σήμερα και θα διαπιστώσεις πως τα ποτάμια των θυσιών γίνανε απλά μεγάλα λόγια και η αξία τους ξεπουλήθηκε από ανάξιους απογόνους. Πάρε λοιπόν δόσεις ψευτοπατριωτισμού και κλείσε τα μάτια σε όλους αυτούς που προφασίζονται για το καλό σου.
Βάψου με το χρώμα που καθένας επιλέγει να χρωματίσει την ιδεολογία του και ακολούθα το δρόμο του συμφέροντος.
Άντε πατριώτες σε άλλα 200 χρόνια μπορεί, λέω μπορεί, να είστε ελεύθεροι ενήλικοι και άξιοι του τίτλου τιμής ΕΛΛΗΝΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου