Ο ΣΚΟΠOΣ... ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΧΑΣΟΥΝ
και να μας μάθουν να τρώμε βρε χαζά.
Δεν είναι αρκετό να είμαστε χωρισμένοι σε Βάζελους, Γαύρους, ακόμα και σε Βούλγαρους, Χανούμισσες,
μα πρέπει το βασικότερο σε γαλάζιους, πράσινους, κόκκινους κλπ
Πέρα απ' αυτό σε δημόσιους υπαλλήλους και μη.
Σε σεφ και απλούς οπαδούς του φαγητού προσφάτως, που απ' τη μια δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς σαφράν και τρούφα, και απ την άλλη βολεύονται με ότι κάτσει (σαβουροφάιδες δηλ.)
Σε υπερασπιστές του περίφημου μνημονίου, και μη επίσης.
Αλλά δεν φτάνουν αυτά μόνο. Πρέπει και η κάθε διαφορετική άποψη να σπάει σε άλλες διαφορετικότερες.
πχ Αριστερός ναι, αλλά τι αριστερός; Συνασπισμένος; Ανανεωτικός; Ακραίος; Παραδοσιακός;
και εάν Πασόκος τι; Της παλαιάς κοπής με Τσοχατζόπουλους κλπ, ή νέομεταρυθμιστής;
Μήπως λίγο απ΄όλα;
Νεοδημοκράτης τώρα, αλλά τι; Καραμανλικός, Μητσοτακικός, Ντορικός (αν και το νέο κόμμα είναι έτοιμο),
ίσως και κάπως φασίζων νεοδημοκρατικός;
Η δεξιά των δεξιών τώρα που έχουν εκλάβει τη πατρίδα ως κτήμα τους.
Λαοτζικός; (ή λαοτζίκος) χμ..χρυσαυγίτης; κάπως μπερδεμένα δεν είναι όλα αυτά; και ακόμα δε είδαμε τίποτα.
Πρέπει να μας χωρίσουν και σε καπνιστές και αντικαπνιστές.
Βασικότερος διαχωρισμός δεν θα μπορούσε να γίνει καθώς απ' τη μια είναι όντως σπαστικό να σε λιβανίζει ό άλλος με το καπνό του, και απ την άλλη να πρέπει καθημερινά να ακούς το πόσο βλαβερό είναι το κάπνισμα και πόσο κακό κάνεις στην υγεία σου για μια δική σου 100% επιλογή.
Λες και μας έχουν λύσει όλα τα προβλήματα μας και κόπτονται για την υγεία μας.
Εδώ δηλαδή ψωμί δεν έχουμε να φάμε, ραπανάκι για την όρεξη μας έλειπε.
Και στο κάτω κάτω της γραφής αφού θα έχουν πρόβλημα με τις συντάξεις άσε να επιλέξουμε τον αργό μας θάνατο,
παρά τον γρήγορο απ' τη πείνα. Ούτως η άλλως δεν θα ζήσουμε για να πάρουμε σύνταξη.
Μάλλον όμως είναι πιό καλά μελετημένο το σχέδιο.
Σου λέει ... ας επιβάλλω τώρα σε όσους καπνίζουν να κάνουν οικονομία μέσω της απαγόρευσης για να έχουν να δίνουν χρήματα σε όσους παίρνουν ακόμα σύνταξη, αφού 80χρονοι γέροι καπνίζουν ακόμα, και στους πιο νέους, τους πιό ενεργούς ακόμα τους επιβάλλω να κάνουν ποδήλατο, να κάνουν καγιάκ, να κάνουν και κάτι άλλο από εκείνα τα xtream sport και πού ξέρεις, προσβλέπουμε και σε κανένα ατυχηματάκι. Στο καφενείο με φραπόγαλο και τσιγάρο τι ατύχημα να πάθει;
Κι αυτοί οι κωλοέλληνες ρε γαμώτο, γερή κράση οι άτιμοι.
Έτσι λοιπόν ας τους φέρουμε στα άκρα κόβοντάς τους το τσιγάρο προφασιζόμενοι την υγεία όλων μας.
Άντε λοιπόν να δημιουργήσουμε αντιπαθητικούς αντικαπνιστές και αντιπαθητικούς επίσης καπνιστές.
Φυσικά μας φέρνουν και σουηδικά παραδείγματα.
Ρε σεις από πότε έγινε Σουηδία το Μπραχάμι, το Μοναστηράκι, του Ψυρρή, το Παγκράτι, το Περιστέρι, για να μιλήσω μόνο για Αθήνα, και δεν το καταλάβαμε;
Μήπως έχουμε τα ίδια κοινωνικά πρότυπα και δεν το έχω καταλάβει εδώ και 53 χρόνια τώρα:
Και αφού όλο και πιό πολύ θέλετε να μας διχάζετε για τις προσωπικές μας συμπεριφορές τώρα για ποιόν λόγο μας θέλετε όλους το ίδιο πάνω σε αυτό το ζήτημα του κωλοτσιγάρου.
Στη τελική αν είναι έτσι τόσο βλαβερό (που μπορεί να είναι δε λέω) γιατί δεν απαγορεύετε τη πώλησή του;
Μήπως το πάτε λάου - λάου όπως με τη κάνναβη; Λέω εγώ τώρα για να πλασαριστεί στην αγορά κάποιου άλλου είδους εξάρτιση πιό δυνατή απ το τσιγάρο καθώς τόσα χρόνια δεν είδατε και σοβαρά αποτελέσματα με την νικοτίνη;
Ξέρουμε πώς θα θέλατε να μας πεθάνετε μα όπως συνηθίζουμε να λέμε ...
ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΚΟΥΦΑΛΑ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗ
Και ποιοι θα ήταν πίσω απ όλα αυτά και γιατί το κάνουν άραγε;
Τι να πω περνάνε πολλά απ' το μυαλό μου και καταλήγουν όλα κάπου εκεί τριγύρω.
Σε μια global κυβέρνηση.
Μια κυβέρνηση, μια διοίκηση, μια ομάδα εκλεκτών ρε παιδί μου, που να αποπνέει σεβασμό, λάμψη, δυναμικότητα, ενθουσιασμό.
Να είναι δυναμική και πάνω απ όλα κοινής αποδοχής. Να περιλαμβάνει τα πάντα επάνω της. Να είναι αψεγάδιαστη.
Σχεδόν θεϊκή. Ιδανικό τηλεοπτικό πρόσωπο αλλά και χαβαλετζίδικο όταν πρέπει. Τα πάντα σε σωστές δόσεις όμως.
Και όλα αυτά "καλομαγειρεμένα" φυσικά
Ας τους δώσουμε δόσεις από διάφορα πχ.
Μια δόση μαρξισμό, δυο δόσεις χριστιανισμό, βάλε και μια πρέζα οικονομικό φόβο (ανάλογα το κράτος φυσικά) και μη ξεχάσετε, βάλτε και λίγο καπιταλισμό να υπάρχει. Δώσε και πεδία μαχών για να καταναλώνουμε.
Ο τρόμος, άλλο ένα απαραίτητο συστατικό.
Όλο αυτό, κάτι σαν να ψήνεται το ακούω.
Κάτι σαν master ΣΕΦαγα, σαν top ΣΕΦαγανε, σαν φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο.
Πως θα έλειπαν οι μουσικές συνθέσεις απ όλα αυτά λοιπόν; Αλλά όχι ότι κι ότι. Ας κάνουμε λοιπόν ένα διαγωνισμό για να αποφασίσουμε φωνές, μουσικές, συνθέσεις και πολλά χρωματιστά λαμπάκια ε;
Μέσα σε αυτά να υπάρχουν και τα ψώνια που θα γεμίζουν το σοβαροφανές 2ωρο πρόγραμμα της υποκουλτούρας.
Έχουν ανάγκες όλα αυτά παιδιά και τα λεφτά δεν φτάνουν για όλους.
Πρέπει να δούμε τι πραγματικά χρειαζόμαστε. Πρέπει το όλο project να είναι σωστά μελετημένο.
Χρειαζόμαστε μια μουσουργό ευπαρουσίαστη με καλούς τρόπους, με καλό και ενάρετο σύζυγο, να είναι και ομιλητική, να μην φοβάται να διαγωνιστεί ακόμα και εκεί πού δεν τη σπέρνουν.
Και άλλοι όμως, πασπαλισμένοι με τη χρυσόσκονη της δημοσιότητας, με τα λαμπερά τους χαμόγελα, τη τακτοποιημένη θεσούλα τους, τις πανέμορφες φιλίες τους και τη γκλαμουράτη κενότητα τους.
Χμ... για να σκεφτούμε τι όμορφα πιάτα της υψηλής μαγειρικής θα ετοιμάζαμε καθώς είναι και επίκαιρο το global θέμα πιστεύω.
Πόσο μάλλον στους Έλληνες που τους αρέσει να μοιράζονται το φαγητό τους και θα δώσουν άλλη διάσταση στη επικοινωνιακή γαστριμαργία.
Για να στήσουμε το δικό μας restaurant λοιπόν με τη προσπάθεια κάποιων μενού.
ΜΕΝΟΥ 1 (απογοητευτικό)
Πρώτο Πιάτο:
Αχνισμένα ιδανικά, με σως σοσιαλιστικής διεθνούς,
γαρνιρισμένα με γκρανιταρισμένα αμπελόφυλλα
(βλέπε αμπελοφιλοσοφίες και πράσινα άλογα)
Δεύτερο Πιάτο κυρίως:
Σαραβαλιασμένα όνειρα μια γενιάς υπό κατάρρευση,
ψημένα για αρκετή ώρα σε χαμηλή φωτιά,
πασπαλισμένα με τριμμένη απελπισία,
γαρνιρισμένα και αυτά με κληρονομικό χρέος
στους απογόνους της.
Τρίτο Πιάτο Γλυκό:
Παγωμένες αντιδράσεις, ανατροπές,
με άρωμα λήθης του παρελθόντος,
on top ψιλοκομμένα μπισκοτάκια μαύρης μιζέριας.
Ιδανικό κρασί:
Παλαιωμένος υποθετικός μαρξισμός (ΠΥΜ)
σε θερμοκρασία νερόβραστου ωχαδερφισμού.
(Εξαιρετικό για τις ηλικίες των 20 +)
ΜΕΝΟΥ 2 (αντιδραστικό)
Πρώτο πιάτο:
Καναπεδάτες αντιδράσεις,
πασπαλισμένες με καυστικό (και καλά) χιούμορ.
Κάθε τρίτη στις 9, Ράδιο σκαρπίνι κλπ.
Δεύτερο πιάτο:
Αστεϊσμοί και αυστηρή κριτική, με φωνές αλλοφροσύνης,
κόντρες τηλεοπτικών παραθύρων, πού ανάθεμα και αν βγάζεις ποτέ
συμπέρασμα των όσων άκουσες. (αν άκουσες φυσικά)
Όλα αυτά μελετημένα καλά (δεν είναι αμελέτητα δηλαδή)
απ το πρωί και σερβίρονται κατά τις 7 το απόγευμα έως τις 10 το βράδυ.
Τρίτο πιάτο Γλυκό:
Εποικοδομητικές συζητήσεις κατά μέτωπο.
Φλαμπαρισμένες, γλυκανάλατες διενέξεις με σως λεβεντιάς.
Ιδανικό κρασί:
Νεοφιλελεύθερος παλαιωμένος.
(σε ηλικίες άνω των 40 επιβάλλεται)
ΜΕΝΟΥ 3 (συμβιβασμένο)
Πρώτο πιάτο:
Ρολά απαξιωμένης προσωπικότητας,
με σάλτσα μέντορος περασμένα στο γκρίλ ή στα κάρβουνα.
Δεύτερο πιάτο:
Πειναλέες στιγμές, τρεχοντοσαλίων με κομματάκια υποσχέσεων
σε μικρό καλάθι (για κεράσια) από άχυρο (προσοχή δεν τρώγεται),
και κοπανισμένος αέρας σε μεγάλες δόσεις,
πασπαλισμένος με ανάλαφρα συννεφάκια ατομικισμού
Τρίτο πιάτο Γλυκό:
Μαλλί της χαμένης ελπίδας (λευκό).
κατά προτίμηση του πελάτη, πελάτισσας
σε χρώμα ροζ ή σε απίστευτο φιστικί του WC
Ιδανικό κρασί:
Ρετσινιά του malaga, μάγκα του Aλου-βαράν.
Θερμοκρασία σερβιρίσματος από -10 έως +45
όλες οι ηλικίες είναι κατάλληλες για την κατανάλωση.
Στις πιό μικρές όμως ακόμα πιό καλά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου