Στη συγκεκριμένη στιγμή ότι θα μπορούσε να κάνει ένας τσακωμός μεταξύ πολιτικών αντιπάλων (πόσα χρόνια πια;) το κάνει μια κωλοεκπομπή στη τηλεόραση. 'Ενα ποτήρι νερό. μια εφημερίδα και δυο τρεις σφαλιάρες είναι αρκετές για να παίξουν με ένα κόσμο που έχει φτάσει στα όριά του. Τα ΜΜΕ ξέρουν καλά τη δουλειά τους όταν θέλουν να κάνουν τους πλουραλιστές και καλούν σε μια κουβέντα την έπαρση του νεοφασίστα που μόλις έχει σκάσει απ΄το αυγό και απ' την άλλη μια πολιτική τηλεπερσόνα που σταθερά τάσσεται υπέρ του λαού. Είναι εύλογο πως θα δημιουργήσεις αντιπαραθέσεις που με τη σειρά τους θα μεταφερθούν στο κόσμο που δυστυχώς αυτά θέλει για να νιώθει πως είναι μέσα στα πράγματα και συμμετέχει στα πολιτικά δρώμενα έστω και με τη ψήφο του.
Το θέμα όμως έχει μια πιο σοβαρή υπόσταση. Αυτή του φανατισμού της μάζας υπέρ της μιας ή της άλλης άποψης. Σχεδόν αυτόματα όλοι χωρίστηκαν σε υπερασπιστές και κατηγόρους. Αυτόματα, όπως μας έχουν διδάξει τόσα χρόνια τώρα με το χαζοκούτι τους. Η μεταφορά στο ίντερνετ σε ελάχιστο χρόνο είναι δεδομένη για να είμαστε πιο σίγουροι πως η διάσπαση της γνώμης θα είναι πετυχημένη. Ο τρόπος δράσης είναι γνωστός αλλά ποτέ δεν έγινε παράδειγμα για τις επόμενες εμφύλιες συρράξεις. Οι "απ Έξω". αμέτοχοι κατά τα άλλα κάνουν καλά τη δουλειά τους όπως χρόνια τώρα. " Έναν Έλληνα να τον φοβάσαι. Δύο μαζί είναι ακίνδυνοι. Θα φαγωθούν μεταξύ τους." Είναι το γνωμικό που με ευλάβεια τηρούν οι φίλοι μας οι καλοί. Αλλά κι εμείς απ την άλλη, ωραία πρόβατα. Αμέσως λοιπόν πάνω απ το θύμα και τον θύτη, να πάρουμε θέση. Φυσικά και θα πάρουμε. Αλλά πρέπει να δούμε και το πως έφτασαν εδώ τα πράγματα. Πολύ πολύ απλά με τη δική μας ανοχή σε όλα. Τα ναζιστάκια έχουν πάρει τα πάνω τους όταν σχεδόν μισό εκατομμύριο απλά τσίμπησαν. Πολλοί απ αυτούς δεν ήξεραν μα και πολλοί ξέρουν. Η διχόνοια και πάλι έβγαλε εκείνη τη διχαλωτή γλώσσα.
Μια ΝουΔουλα που μιλάει για βαθιά παρακμή (λες και εμείς τη φέραμε αυτή), ένα Πασοκάκι που δεν θέλει να ομολογήσει την αποτυχία του όχι μόνο τα τελευταία χρόνια αλλά κυρίως τα χρόνια με τα χρυσά κουταλοπίρουνα που ξέσκιζαν κάθε έννοια ευνομίας, ένα Κκε που μια ζωή κάνει σαν να ήρθε από άλλο πλανήτη, μερικά ακόμα κόμματα (ο θεός να τα κάνει γιατί από ψηφοφόρους δεν το πολυβλέπω) παραμένουν απέναντι σε ένα κόσμο που αδυνατεί να καταλάβει σε τι παγίδα τον έχουν ρίξει. Κυρίαρχο ρόλο λοιπόν για να μάθει παίζει το χαζοκούτι που προσπαθεί με νύχια και με δόντια συντηρεί ένα σύστημα οικονομικών και μόνο αξιών. Μόνο τα ονόματα των ιδιοκτητών τους φτάνουν για να καταλάβει κανείς τι θα ακούσει και τι γνώμη θα διαμορφώσει. Οι δημοσιογραφίσκοι τους δε έχουν μάθει το μάθημα τους τόσο καλά που δεν είναι ανάγκη να διαβάζουν τι θα πουν. Τα έχουν πει χιλιάδες φορές εξ άλλου. Τα ίδια και τα ίδια. Αφού απ τη τόση καθαριότητα του μυαλού μας έχουν αρχίσει και βγαίνουν μπουρμπουλήθρες απ τα αυτιά μας.
Το θέμα όμως έχει μια πιο σοβαρή υπόσταση. Αυτή του φανατισμού της μάζας υπέρ της μιας ή της άλλης άποψης. Σχεδόν αυτόματα όλοι χωρίστηκαν σε υπερασπιστές και κατηγόρους. Αυτόματα, όπως μας έχουν διδάξει τόσα χρόνια τώρα με το χαζοκούτι τους. Η μεταφορά στο ίντερνετ σε ελάχιστο χρόνο είναι δεδομένη για να είμαστε πιο σίγουροι πως η διάσπαση της γνώμης θα είναι πετυχημένη. Ο τρόπος δράσης είναι γνωστός αλλά ποτέ δεν έγινε παράδειγμα για τις επόμενες εμφύλιες συρράξεις. Οι "απ Έξω". αμέτοχοι κατά τα άλλα κάνουν καλά τη δουλειά τους όπως χρόνια τώρα. " Έναν Έλληνα να τον φοβάσαι. Δύο μαζί είναι ακίνδυνοι. Θα φαγωθούν μεταξύ τους." Είναι το γνωμικό που με ευλάβεια τηρούν οι φίλοι μας οι καλοί. Αλλά κι εμείς απ την άλλη, ωραία πρόβατα. Αμέσως λοιπόν πάνω απ το θύμα και τον θύτη, να πάρουμε θέση. Φυσικά και θα πάρουμε. Αλλά πρέπει να δούμε και το πως έφτασαν εδώ τα πράγματα. Πολύ πολύ απλά με τη δική μας ανοχή σε όλα. Τα ναζιστάκια έχουν πάρει τα πάνω τους όταν σχεδόν μισό εκατομμύριο απλά τσίμπησαν. Πολλοί απ αυτούς δεν ήξεραν μα και πολλοί ξέρουν. Η διχόνοια και πάλι έβγαλε εκείνη τη διχαλωτή γλώσσα.
Μια ΝουΔουλα που μιλάει για βαθιά παρακμή (λες και εμείς τη φέραμε αυτή), ένα Πασοκάκι που δεν θέλει να ομολογήσει την αποτυχία του όχι μόνο τα τελευταία χρόνια αλλά κυρίως τα χρόνια με τα χρυσά κουταλοπίρουνα που ξέσκιζαν κάθε έννοια ευνομίας, ένα Κκε που μια ζωή κάνει σαν να ήρθε από άλλο πλανήτη, μερικά ακόμα κόμματα (ο θεός να τα κάνει γιατί από ψηφοφόρους δεν το πολυβλέπω) παραμένουν απέναντι σε ένα κόσμο που αδυνατεί να καταλάβει σε τι παγίδα τον έχουν ρίξει. Κυρίαρχο ρόλο λοιπόν για να μάθει παίζει το χαζοκούτι που προσπαθεί με νύχια και με δόντια συντηρεί ένα σύστημα οικονομικών και μόνο αξιών. Μόνο τα ονόματα των ιδιοκτητών τους φτάνουν για να καταλάβει κανείς τι θα ακούσει και τι γνώμη θα διαμορφώσει. Οι δημοσιογραφίσκοι τους δε έχουν μάθει το μάθημα τους τόσο καλά που δεν είναι ανάγκη να διαβάζουν τι θα πουν. Τα έχουν πει χιλιάδες φορές εξ άλλου. Τα ίδια και τα ίδια. Αφού απ τη τόση καθαριότητα του μυαλού μας έχουν αρχίσει και βγαίνουν μπουρμπουλήθρες απ τα αυτιά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου