Σαμαροβενιζελομπακογιαννηδεμανοτζήμεροι

Μέχρι πότε ρε γαμώτο αυτή η δουλική συμπεριφορά προς τους γερμανούς, άγγλους. γάλλους κλπ; Τι σκατά κατάλοιπο είναι αυτό να είμαστε σαν κράτος τόσο  "σκυλάκια" και "κότες" ταυτόχρονα σε όποιον δεν μιλάει ελληνικά; Εντάξει όχι όλοι μας αλλά τουλάχιστον οι πολιτικοί μας έχουν ένα απύθμενο κόμπλεξ κατωτερότητας μπροστά σε κάθε μαλάκα ξένο πολιτικό που εάν τους μετρήσεις με λογικά κριτήρια θα καταλάβεις πόσο ανεγκέφαλοι είναι κατ' αρχάς, πόσο παρτάκιδες για τη χώρα τους (και καλά κάνουν φυσικά), πόσο μικρόψυχοι, με πόση φασίζουσα συμπεριφορά και άλλα ωραία. Στον αντίποδα οι δικοί μας Σαμαροβενιζελομπακογιαννηδεμανοτζήμεροι, (όχι όποιος μη Έλληνας ας το πει αυτό) απ' τις πολλές υποκλίσεις και τα γλειψίματα νιώθεις πως είναι κάτι μεταξύ γλίτσας, πορδής, σκατού και αμοιβάδας. Θα μου πεις, εύλογα, μέσα απ' το λαό δεν βγαίνουν όλοι αυτοί. Ε όχι δεν βγαίνουν μέσα απ' το λαό αλλά μέσα απ' το πιο βαθύ βούρκο ενός συστήματος που τον εξαπατά καθημερινά. Αμέσως έρχεται το ερώτημα: και ο λαός τι κάνει για αυτό; Δυστυχώς τίποτα. Έχει και εκείνη τη γαμημένη παροιμία ''έχει ο θεός". Μπορεί να έχει δε λέω αλλά πολύ άδικα τα μοιράζει δεν νομίζεις; Θα μου πεις η θεϊκή τράπεζα πρέπει να βγάλει κέρδη, οπότε γιατί να μοιράσει. Δανειάκια μόνο και μάλιστα με τόκο που σπάει κόκαλα. Άσε που και το χρήμα της είναι ψεύτικο και δεν βασίζεται σε καμιά πραγματική αξία. Σαν το κωλονόμισμα,  που εκείνο το καημένο κοριτσάκι ανάθεμα αν ξέρει τι είναι και ρωτάει Τον μαλάκα δάσκαλο. Κατά τα λοιπά τα παραπάνω συνεταιράκια ψάχνουν  τρόπους όχι να κυβερνήσουν φυσικά, αλλά να πιάσουν και πάλι μαλάκα ένα κόσμου που εναποθέτει τις ελπίδες του πάνω σε κούφια λόγια και υποσχέσεις. Έχω την αίσθηση πως σαν λαός ούτε ξέρουμε που πατάμε ούτε έχουμε αξίες μέσα μας για να καταλάβουμε το πόσο δούλεμα τρώμε. Ταυτόσημες συμπεριφορές σε κάθε εκλογική αναμέτρηση σαν αυτή που θα έρθει και πάλι την άλλη Κυριακή. Σίγουρα χωρίς να ξέρουμε τι μας γίνεται, μόνο με επιφανειακή γνώση κάποιων ελαχίστων απ' όσα νόστιμα σερβίρει το χαζοκούτι και IQ ραδικιού. Δεν μπορώ να βρω άλλη εξήγηση παρά μόνο αν Νουδούλα και Πασοκάκι πάρουν συνολικά το πολύ 12%, άντε το κάνω 15% για να μη με πείτε τελείως εκτός τόπου και χρόνου. Κατανοώ πως δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση και επανέρχομαι στον προηγούμενο συλλογισμό. IQ ραδικιού λοιπόν.
Εν τω μεταξύ, οι επαγγελματίες πολιτικοί χάνουν το έδαφος κάτω απ' τα πόδια τους όταν ακούν προτάσεις για δικαίωμα μόνο 8 ετών συμμετοχής στη πολιτική ζωή και σκέφτονται πως μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα πως να κάνεις τις ρεμούλες σου; Πως να βγάλεις το κάτι τίς ρε παιδί μου απ τη μεγαλειώδη προσφορά σου για το κοινό καλό; Ε εκεί τους χαλάει η σούπα όπως και στον αναλογισμό της πραγματικής δημοκρατίας που απαιτεί την συμμετοχή όλων μας και δια κλήρου μάλιστα στα κοινά. Φυσικά και έτσι πρέπει. όχι εκ του ασφαλούς να κάνω απλά κριτική αλλά να συμμετέχω στη κοινωνία ενεργά και αν δεν κάνω καλά τη δουλεία μου φυσικά και να υποστώ τις συνέπειες. Ο καθένας στον επαγγελματικό του χώρο να προσφέρει τις υπηρεσίες του  για ένα διάστημα και να προσπαθεί να κάνει σωστά τη δουλειά που του αναθέτει η πολιτεία. Υποχρέωση λοιπόν η συμμετοχή, σου αρέσει ή όχι. Εξ' άλλου πόσο μεγάλο είναι το ποσοστό εργαζομένων που κάνει ατό που πραγματικά του αρέσει; Φαντάσου το απλό. Πόσο μπορεί να αποδώσει ένα επαγγελματίας αγρότης, γνώστης της γεωργίας στο αντίστοιχο υπουργείο. Ε αυτό παντού σε κάθε τομέα της ζωής. Πιθανόν να μιλάμε για ιδανική κοινωνία.
Μετά από αυτόν τον συλλογισμό - πρόταση, πάμε να δούμε πως θα έβλεπαν κάτι τέτοιο οι κατά τα άλλα φίλοι μας καλοί απ' τας Ευρώπας. Σίγουρα όχι με καλό μάτι γιατί ούτε Χριστοφοράκους θα ήξεραν, ούτε Μητσοτάκηδες, Παπανδρέηδες, Σαμαράδες, Σιμίτηδες, Παπαδήμους και τα άλλα αποβράσματα της ορθής λογικής. Άντε τώρα τα ανθρωπάρια που διεκδικούν τη ψήφο μας να ορθώσουν ανάστημα και να μιλήσουν για κάτι τέτοιο σε όλη την Ευρώπη.
Κυριακή πρωί με λίγο ύπνο οπότε και η φαντασία οργιάζει.