Παρένθεση στο καταχείμωνο

Χάθηκε καθώς οι κυλιόμενες σκάλες την κατέβασαν στην αποβάθρα του σταθμού.
Απ΄τη κίνηση της κατάλαβα πως παράλληλα προχωρούσε με δικό της ρυθμό παραβλέποντας τον ρυθμό της σκάλας. Ίσως για να φύγει ακόμα πιο γρήγορα; Ίσως γιατί η ώρα είχε περάσει; Για να μη στήσει τη φίλη της που τη περίμενε;
Το ίδιο γρήγορα όπως πέρασαν λίγες ώρες, χάθηκε στην ανάμνηση.
Μεσολάβησαν ένα παγωμένο πρωινό, λίγες σταγόνες βροχής, ένα γρήγορο περπάτημα, δυο καφέδες ζεστοί, και μερικά στριφτά εκ μέρους μου.
Αυτά τα κρύα του χειμώνα που ποτέ μου δεν συμπάθησα, κι ούτε ποτέ μου θα συμπαθήσω, μπορούν να αλλάξουν με το χαμόγελο, με τη γλυκιά έκφραση, με την εγκάρδια συνομιλία και την ανταλλαγή χειρονομιών.
Ότι κι αν είχε προηγηθεί άλλαξε με μιας  απ' την εικόνα της αναμονής της και λαχάνιασμα απ το δρόμο για την νέα  "παρένθεση" μετά την καλοκαιρινή μας. Σαν ήλιος το χαμόγελο και το μάγουλο φλόγα πάνω στο χιόνι.
Το κρύο της Αθήνας είναι πάντα διαφορετικό.
Αφιλόξενο, δύσκολο, βουτηγμένο στην μεσοβέζικη γκριζάδα των πρωινών με τον ουρανό έτοιμο να σε πλακώσει πάνω απ τους βρώμικους τσιμεντένιος δράκους και τα λαμαρινένια φίδια των δρόμων. Ένα σύμπλεγμα άχρωμου φόντου σε λασπωμένα πεζοδρόμια με χιλιάδες εκπτωτικά έντυπα μουλιασμένα στα πεζοδρόμια.
Μέσα σε αυτή τη κατάθλιψη της αισθητικής, πινελιά μονάκριβη με τα αγαπημένα μου μαύρα και ένα ζευγάρι καφέ μπότες και το ξεκούμπωτο μπουφάν. Εικόνα μέσα στο πλαίσιο που χαράζω τη στιγμή της σύνθεσης στον καμβά της μνήμης. Τα πινέλα μου κρύα ακόμα και τα χρώματα σε αναμονή. Λόγια μόνο μπορούν να βγουν σε αντικατάσταση της εικόνας. Σοκολάτα και καφές. Ιδανικός συνδυασμός για τα χαμόγελα των πρώτων στιγμών. Πλησίασμα και αρώματα ανταλλάσσονται στο παιχνίδι της αναμενόμενης από καιρό επαφής. Για να παραμένει ζωντανό το όνειρο κάνει το ταξίδι της να μοιάζει  πανεύκολο. Υποκλίνομαι στις αποφάσεις της και δηλώνω την αδυναμία μου για να είμαι αντάξιος των προσδοκιών της. Μπορώ όμως μέσα απ΄το βλέμμα, απ τις λέξεις, απ τις κινήσεις να διαπιστώσω πως είναι καλά και αυτό έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Αυτό είναι το μέτρο, η ανάγκη και η ενδόμυχη προσμονή μου.
Σε ευχαριστώ για άλλη μια φορά που η επιλογές που σε κάνουν ευτυχισμένη.
Είναι χαρά μου να το διαπιστώνω σε όποια "παρένθεση".