Καλό μήνα;

Για τι ακριβώς;

Από συνήθεια ή πράγματι νιώθουμε την ανάγκη να δώσουμε την ευχή.

Πως να ευχηθεί κανείς για μια πορεία ανεξέλεγκτη; Τι θα σήμαινε αυτή η ευχή στο κόσμο της πλατείας;

Αποδεκατισμένος. Απογοητευμένος, Πεισμωμένος. Πάνω απ όλα ευτυχώς ακόμα ζωντανός.

Συνήθως ο Ιούλιος είναι ζεστός μήνας. Ας είναι πολύ ζεστός φέτος. Να νιώσουμε πραγματικό καλοκαίρι.

Το σύντομο καλοκαίρι της αγανάκτησης.

Πρέπει να είναι σύντομο για να βγει κάτι απ όλο αυτό. Για να προλάβουμε να μη χάσουμε ότι έχουμε αγαπήσει.

Φυσικά δεν αγαπάμε τη ΔΕΗ. Δεν αγαπάμε τον ΟΣΕ. Δεν αγαπάμε όσους έπαιξαν και παίζουν ακόμα με τη λογική μας. Τους ξέρεις όλους.

Αλλά αγαπάμε τον αέρα μας, τα μελτέμια μας, τον ήλιο μας, τη θάλασσά μας, τα καλοκαιριάτικα όνειρά μας, τις παρέες μας, τις διαφωνίες μας, τη γλώσσα μας, την Ιστορία μας, το χώμα μας, τα βουνά μας, τα νησιά μας...

Μίσος νιώθουμε για τους τραμπούκους, για τους ανεγκέφαλους, για τους προδότες, για τους προβοκάτορες, για τους μιζαδόρους, για τους μίζερους, για τα λαμόγια, για όλους αυτούς που μας έφεραν εδώ τόσα χρόνια τώρα.

Αλλά πρώτα απ όλα θα έπρεπε να επαναστατήσουμε κατά του εαυτού μας. 

Αυτός ο εαυτός μας, που δεν μίλησε όταν έπρεπε, που άφησε τα πάντα στα χέρια των σωτήρων μας, που έδωσε υπέρμετρη αξία στο χρήμα και στην κατανάλωση, που έπεσε θύμα;  ενός τρόπου ζωής πέρα απ τις δυνάμεις του. Που ζήλεψε, τι στο διάολο παραπάνω έχει ; τον γερμανό, τον γάλλο, τον αμερικανό, τον άγγλο και θέλησε να μιμηθεί σαν κακομαθημένο μαϊμουδάκι  μια άλλη ζωή πέρα απ τη  δικιά του. Η επίδειξη ζωής των προηγούμενων χρόνων τώρα έστειλε το λογαριασμό.  Τα γκαρσόνια (πολιτικοί) για άλλη μια φορά μας πιάνουν το κώλο κι εμείς νομίζουμε πως φροντίζουν για το καλό μας. Τα αφεντικά τους τους υπαγορεύουν και τους χτυπούν τον ρυθμό της εξαθλίωσης μας. 

Το γιατί μη το ψάχνεις τούτη  τη στιγμή, μα ψάξε το  μερικά μόλις χρονάκια πίσω. Όχι πολλά.

Ψάξε τότε που η αγορά του πιο ακριβού ήταν μέσω καταξίωσης σε γνωστούς και φίλους. Ψάξε τις στιγμές που αντί να ζητάς επίμονα τομάτες μες στο καταχείμωνο μπορούσες άνετα να τρως λάχανο και όχι λαχανάκια Βρυξελλών μη χέσω.

Ψάξε εκείνες τις εποχές που τα 4X4 τζιπάκια είχαν κατακλύσει την Αθήνα λες και είχαν να ταξιδέψουν οι κυράτσες σε βουνά και λαγκάδια για να αγοράσουν τελικά ένα ζευγάρι πέδιλα κι ένα στριγκάκι, απ' το  Κολωνάκι κι ας κατοικούσαν στο Μπραχάμι.

Ψάξε λίγο την εποχή που τα σκυλάδικα γέμιζαν με ανεγκέφαλους λοβωτομιμένους του καρσιλαμά και σκορπούσαν τα εκατομμύρια μόνο για να πουλήσουν μούρη στα μαλακισμένα πιπίνια τους. Ψάξε και πάλι στα ποσοστά που έπαιρναν οι δύο κυρίαρχοι της εξουσίας στην Ελλάδα με συνολικό ποσοστό πάνω από 85%. Ψάξε την εποχή που κάψανε τη μισή Πελοπόννησο και μετά από δύο μήνες πήραν και πάλι 80% στη καμμένη γη. Ψάξε στα μυαλά που διώξαμε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, γιατί απλά δεν μπορούσαμε να νιώθουμε το πόσο ηλίθιοι ήμαστε. Ψάξε αν θέλεις να δεις όλους αυτούς που έπαιζαν με την νοημοσύνη σου τόσα χρόνια τώρα προσφέροντας σου ένα κοκαλάκι απ όσα "μαζί τρώγανε" κι ένιωσες πως χωράς κι εσύ στο τραπέζι τους.

Είναι πολλά όσα πρέπει να ψάξεις κυρίως μέσα σου αν θέλεις να αλλάξεις προοπτική για τη ζωή σου.

Αν θέλεις να απολαμβάνεις το μελτέμι  και τον ουρανό. Αν θέλεις να απολαμβάνεις τα βράδια με πανσέληνο. Αν θέλεις να απολαμβάνεις ακόμα τα μακροβούτια στις δικές μας θάλασσες όσο μπορούν ακόμα να είναι δικές μας.

Και να θυμάσαι πως όταν τρως καρπούζι το μοιράζεσαι για να έχει πιο καλή γεύση. 

Ψάξε όμως λίγο ακόμα στο βλέμμα των παιδιών τώρα πια όταν σε κοιτούν σαν να σου λένε... γιατί ρε μαλάκα. 

Άντε... καλό μήνα!