¨Τόση δημοκρατία είχαμε να δούμε απ το καιρό της Χούντας" Αυτό το σύνθημα είναι γραμμένο σε ένα τοίχο της Αθήνας.

Με τι μούτρα ρε σεις τολμάτε να γιορτάζετε;

Με τι μούτρα ρε κοπρίτες;

Τα πάντα για το κωλοευρό τους. Τα πάντα όμως.

Θεσμοί, όνειρα, προοπτικές, ζωή, αξιοπρέπεια, νόμοι, κυριαρχικά δικαιώματα, όλα όσα δηλαδή αποτελούν ένα κράτος, ένα έθνος ολόκληρο.

Πρέπει να είμαστε και χαρούμενοι για αυτό, πρέπει να ευχαριστούμε και για το έργο  του. 

Και να γιορτάσουμε όλοι μαζί τη δημοκρατία τους. Γιατί μόνο δικία τους είναι και κανενός άλλου.

Δημοκρατία των τραπεζών, των δικών τους εκδοτών, των δικών τους καναλιών.

Δημοκρατία των μέσων τους.

Θα ανοίξει και πάλι το προεδρικό μέγαρο για να δεχτεί τους "στυλοβάτες της δημοκρατίας μας".

Τέτοια που την κάνατε να τη χαίρεστε μόνοι σας.

Εμείς "ΟΙ ΑΠ' ΈΞΩ" θα γιορτάσουμε τη δική μας ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Αυτή που ξέρει να υπολογίζει τη φωνή του καθενός.

Αυτή που ξέρει να μοιράζει.

Αυτή που υπολογίζει στο μέλλον των παιδιών της κι όχι στα μαγαζάκια που κατακλέβουν την εργασία του καθενός μας.

Υπάρχει μια Δημοκρατία που είναι ριζωμένη μέσα μας και ψάχνει τις διεξόδους της για να βγει, να καρπίσει και να δει τα κλαριά της να δροσίζουν και να προστατεύουν τους πάντες. Να προσφέρει τους καρπούς της και να θρέψει τις γενιές που θα έρθουν, με ισονομία κυρίως, με διορατικότητα, με αξιοκρατία.

Αυτή η δικιά μας, δεν έχει ανάγκη τις γιορτούλες σας και τις αλλαξοκωλιές σας. 

Δεν περιμένει κάθε 24 Ιουλίου να φωνάξει πως μεγάλωσε. 

Είναι βίωμα καθημερινό μας και τις 365 ημέρες του χρόνου.

Τη βλέπεις να αγκαλιάζει καθημερινά όλο και περισσότερους, να δυναμώνει με τους λόγους και τις σκέψεις όλων μας χωρίς τα δεκανίκια των μέσων σας και του τρόπου καταστολής σας.

Πλησιάζει η ημέρα της δικιάς μας γιορτής όμως. Αυτής πού θα καταμετρηθούν οι δυνάμεις και τα "κουκιά" θα βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα.

Τότε να πάτε αλλού εκεί που έχετε κρυμμένα όλα όσα κατακλέψατε από τούτο το τόπο. Όλα όσα κατασπαταλίσατε με τις πολιτικές σας και τις μίζες σας. Όταν αποχωρίσετε πάρτε και μαζί σας όλους όσους σας έκαναν μεγάλους, όλους όσους σας κράτησαν στη πολιτική ζωή σαν "ζόμπι".

Εμείς εδώ έχουμε τα μυαλά που θα μπορέσουν να  ξαναχτίσουν το μέλλον.

Έχουμε τις πηγές που αφήνατε να τις τρώει η μιζέρια του εγώ σας.

Έχουμε τη δύναμη για ουσιαστικό  έργο.

Έχουμε τα κότσια και τη μαγκιά που εσείς δεν είχατε ποτέ.

Δεν θα μας λείψετε κύριοι. Μια χαρά θα ήταν να φεύγατε.

Όλοι σας όμως... ΟΛΟΙ ΣΑΣ.

Ναι έτσι ισοπεδωτικά όπως ισοπεδωτικά μας υπολογίσατε τόσα χρόνια τώρα.

Απ την επτάχρονη χούντα στη χούντα των 37 ετών.

Μισός αιώνας ντροπής.