Επέτειος χωρίς κυβέρνηση.

Μήπως είναι πιο καλά τελικά; Θα έλεγα ναι. Στη τελική γιατί να μην αναλαμβάνουν τις θέσεις υπουργών άτομα που θα έχουν κριθεί ικανά με ένα είδος ΑΣΕΠ; Για παράδειγμα αν θέλει κάποιος να γίνει υπουργός εξωτερικών να παρουσιάζει δικές του μελέτες  πάνω σε διεθνή θέματα, να μιλάει σίγουρα 4-5 ξένες γλώσσες (να μη του είναι η Ελληνική ξένη γλώσσα), να ξέρει τι "καπνό φουμάρουν" γείτονες, σύμμαχοι, εχθροί και φίλοι. Να είναι γνώστης του παγκόσμιου σκηνικού, να έχει επαφές με τους απαραίτητους κύκλους συμφερόντων και φυσικά να είναι σωστός πατριώτης γνωρίζοντας την κληρονομιά μας (όχι εθνικιστής μαλάκας). Φυσικά ρόλο παίζει και το παρουσιαστικό ή ψυχολογική του κατάσταση, το πόσο σωστά δουλεύει το μυαλό του και πόσο στη τελική είναι κατάλληλος για τη θέση αυτή. Η επιλογή του θα πρέπει να γίνει από άτομα κοινής αποδοχής και διαπιστωμένης ικανότητας κρίσης. Όλα αυτά φυσικά και στα υπόλοιπα υπουργεία.
Τελικά μάλλον ο ρόλος των κομμάτων είναι αν μη τι άλλο γελοίος και το μόνο που κάνει είναι να διαχωρίζει ακόμα πιο πολύ τους πολίτες της κάθε χώρας παρά να δρα συσπιρωτικά για το κοινό καλό. Τουλάχιστον αυτό έχει αποδείξει η μέχρι τώρα πορεία όλων των κομμάτων σε κάθε σημείο της γής. Αυτή είναι η κακώς εννοούμενη δημοκρατία αμερικάνικου τύπου και καμία σχέση δεν έχει με την Αθηναϊκή Δημοκρατία που ήταν υποχρεωτική η συμμετοχή στα κοινά. Φυσικά τώρα η συμμετοχή έχει κάποιον άλλο σκοπό εκτός του κοινού καλού. Μόνο ο καλός μισθός, η ικανότητα να παραμυθιάζουν το κόσμο, η συνταξούλα τους και πάνω απ' όλα οι  μίζες. Το όλο σύστημα διακυβέρνησης με σταθερά καταπατημένο σύνταγμα καμία σχέση δεν έχει με τη σωστή διοίκηση ενός τόπου. Μόνο η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στρατηγικές εκφυλισμού, συμφεροντολογικοί πόλεμοι και μόνιμη ενασχόληση με το χρήμα που θα έπρεπε απλά να υπάρχει όχι για συσσώρευση πλουτισμού αλλά καθαρά σαν μέσο συναλλαγής που δυστυχώς δεν είναι. Για παράδειγμα. Ένας υπουργός εμπορίου θα έπρεπε να ελέγχει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές μιας χώρας και να καθορίζει (φυσικά με το επιτελείο του) τις τιμές των αγαθών. Ανώτατος άρχων; Φυσικά όχι. Τι να τον κάνεις όταν ό κάθε υπεύθυνος του τομέα του κάνει πραγματικά τη δουλειά του; Αντιπρόσωπος ίσως; Μπορεί ναι για κάθε ξεχωριστή περίσταση. Μη ξεχνάμε τους πόσους συμβούλους μπορεί να έχει ο κάθε πρωθυπουργός, πρόεδρος, βασιλιάς ακόμα. Είναι δεδομένο πώς ένας άνθρωπός δεν μπορεί να καταφέρει και πολλά μόνος του αν δέν έχει τη συμβουλή άλλων, πόσο μάλλον οι πολιτικοί που αποδεδειγμένα είναι ηλίθιοι. Σε τελική ανάλυση για πιο λόγο ένας άνθρωπος μπορεί να αντιπροσωπεύει μια μερίδα πληθυσμού ενός κράτους; Θα μου πείτε για να είναι ένας ο εκφραστής των απόψεων. Ναι αλλά χωρίς τα κόμματα τι να τον κάνουμε τον εκφραστή;
 Απόλυτη δημοκρατία.
Ο καθένας είναι υποχρεωμένος να συνεισφέρει στον τόπο του για το κοινό καλό.
Προς το παρόν απλά αγανακτούμε. σχεδόν ένα χρόνο τώρα.