Κολεκτίβα Καλλιτεχνών

Εικαστικοί, Μουσικοί, Λογοτέχνες, Ποιητές, Σκηνοθέτες, Ηθοποιοί, Αρχιτέκτονες και όσοι άλλοι καλλιτέχνες, άρα παράξενοι για τον πολύ κόσμο, σε ένα χώρο δικής τους έκφρασης και δημιουργίας πέρα απ τα διάφορα ανασταλτικά "πρέπει". Σε ένα χώρο που να μην ενοχλούν κανένα αλλά να μπορούν να δημιουργούν με τους δικούς τους χρόνους και τρόπους. Ένας εγκλεισμός τους σε κάποιο νησί ας πούμε. Η Γυάρος είναι ότι πρέπει. Δεν έχει εύκολη πρόσβαση και το μόνο σίγουρο θα είναι πως όποιος καλλιτέχνης θα ήθελε να βρεθεί εκεί θα πρέπει να είναι αποφασισμένος για την αγαπημένη του τέχνη. Μόνοι τους θα μπορούσαν να αναστήσουν τον ερειπωμένο χώρο των φυλακών και από τόπο μαρτυρίου να τον κάνουν πλέον τόπο δημιουργίας. Ελευθερίας δηλαδή. Ένα νησί καλλιτεχνών κυριολεκτικά.   Φανταστείτε τους χώρους των φυλακών αναμορφωμένους από τους ίδιους τους καλλιτέχνες και φυσικά με τη βοήθεια των αρχιτεκτόνων που όλοι μαζί θα συνεισφέρουν για το κοινό καλό. Ετήσιες εκθέσεις, ετήσιες μουσικές ημέρες, ποιητικές συναντήσεις απ όλο το κόσμο,  Συνέδρια γύρω πάντα απ τις τέχνες και ζωή αφιερωμένη καθαρά στη δημιουργία του καθενός.   Προϋποθέσεις για τον εγκλεισμό του καθενός και καθεμιάς εκεί θα ήταν η παραγωγή έργου μέσα σε ένα διάστημα που επιλέγει ο καθένας, όχι όμως μικρότερο του ενός έτους.   Υπάρχουν στο τόπο μας πολλοί που θα ήθελαν να ζουν για τη τέχνη τους παράγοντας όμως και όχι απλά να δηλώνουν καλλιτέχνες χωρίς να κάνουν τίποτα. Τα έργα θα είναι οι αποδείξεις και τα κριτήρια για τη παραμονή τους εκεί στη Κολεκτίβα των Καλλιτεχνών της Γυάρου   Υπάρχουν πολλοί πού ζουν για να προσφέρουν με όποιο τρόπο μπορούν αλλά μέσα στο απρόσωπο της Ελληνικής κοινωνίας θεωρούνται η ηλίθιοι ή στη καλύτερη περίπτωση βολεμένοι. Τα πράγματα δεν είναι έτσι αν έτσι νομίζετε.   Ρίχνω ένα σπόρο και περιμένω να δω συμμετοχές εδώ στο μέσο επικοινωνίας που το λένε facebook καθώς υπάρχει αρκετός κόσμος πιστεύω που τουλάχιστον συμμερίζεται αυτή την παρόρμηση μου.   Ας επικοινωνήσουμε την ιδέα και μπορεί η Ουτοπία να γίνει πραγματικότητα αφού δεν θα κοστίζουμε τίποτα και σε κανένα. Τη παραχώρηση της Γυάρου που από τόπο εξορίας την έκαναν κατά καιρούς, πεδίο βολής, βοσκότοπο, ερειπωμένη ανάμνηση, και προσφάτως τη ζητούσαν για τόπο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτό το τελευταίο θα είχε πολύ ενδιαφέρον αν η παραχώρηση μόνο των κτηρίων των φυλακών ήταν εφικτή.  Δεν ζητάμε τίποτα άλλο παρά μόνο αυτό.